Bohaterowie mangi: Łowca wampirów 3

.

Poznaje ktos ta dwojke?

,,Czarne Serce'' cz.3

Tej nocy moja przyjaciółka - Zakuro, także dostała wezwanie. Podobno ktoś ze strzelbą grasował w starych komnatach zamczyska. Zakuro mi mówiła, że było prawdopodobieństwo iż to wampir. Na szczęście był to tylko książę Kazuma. Jednak to było trochę dziwne, że chodził ze strzelbą po komnatach...

idk

"Czy potwór może kochać?,, 3~
Eeee na to nie mam pomysłu xD Ale może rozpozna ktoś te postacie z pewnego anime?

Last forever ^3^
Kiedy wróciłam do domu z wyrzutami sumienia, że Kate nie wróciła do swojego domowego ogniska, tak jak my wszyscy, ale po części to wina mojego kolegi, z którym od czasu do czasu byłam w grupie na angielskim, jednak nie zachowywał się jeszcze tak kulturalnie, jak dzisiaj. Mama jeszcze nie wróciła z pracy, lecz, o ile dobrze pamiętam ojciec dzisiaj ma urlop, więc powinien być w domu. Moja siostra też raczej wraca ze szkoły wpół do piątej a nie o piątej nad ranem. Na szczęście dziś nie muszę iść do szkoły, gdyż po tym nocnym incydencie nie potrafiłabym nawet poprawić tej oceny z fizyki w 2 pełne tygodnie, które zostały nam do konsultacji, a ja mam na głowie jeszcze niedokończoną sprawę z tym czarnowłosym okularnikiem. Wchodząc do środka przed odnalezieniem ojca i Sary zakryłam liczne obrażenia na szyi i też na obu rękach. Wyszłoby to od razu, że nie posłuchałam jego kazania. Nie cierpię zawodzić na pełną skalę obojga rodziców. Czuję się wtedy jak bezwzględna faszystka, która nie dotrzymuje słowa. Ten dzień wydawał mi się niezmiernie szalony, zupełnie inny od pozostałych. Ma to związek z dość bliskim spotkaniem z tym typem. Byłam niezmiernie głodna, więc odgrzałam sobie parówkę. Gdy zabrałam się do jedzenia na talerzu siadłam mucha. Chodź wymachiwałam rękami, żeby ją spłoszyć jej ani się śniło ruszyć. Zawołałam więc na pomoc tatę, ale nie wyszedł znikąd, gdzie przebywa w obecnej chwili.
- Tata! Mucha mi chodzi po talerzu!
- Co mnie to? Mam teraz ważniejszą sprawę!
Znalazłam ich dwoje na strychu. Wcale mnie nie zdziwił ten bal przebierańców bo siostra jest nieokiełznaną miłośniczką Miracydium. Wdawała się właśnie w postać Czarnego Kota, który - z tego, co zrozumiałam z tłumaczenia - współpracuje z policją. Skąd tata wziął mundur? Z zawodu jest mundurowym gliną. On jednak czuł się skompromitowany, kiedy jego starsza córka patrzyła na to przedstawienie.
- Hej, Lauren! - przywitała się radośnie. Jak było na nocnym cukierkowaniu?
- Em...spoko. - odparłam improwizując. W co się bawisz?
- W Biedronkę i Czarnego Kota. Tym odcinku Kot pomaga policjantowi w pościgu, ale potrzebna mu strzelba, lecz on nie chce mu jej dać, więc podkłada mu nogę.
- Lepiej na to nie patrz. Idź lepiej na górę i porób coś pożyteczniejszego, zamiast tutaj tak sterczeć. - burknął niezadowolony.

Nowa seria bo mi się nudzi .-. #3

Ehh... chyba przedawkowałam Ham-Ham'a ;-;

xD

Hejka.
Ubieranka. 5/5 Przechodzimy do historyjki! Kolejna część w ubierance pt. ,,Wykreuj bohaterów Mangi 11''.

,,Star gdzie indziej'' cz.19
Nathan powiedział, że musi z nią porozmawiać, ja tym czasem poszłam oczywiście gdzie? Do klubu fantasy, aby porozmawiać z Jackiem, on jednak był zajęty. Ćwiczył walkę z Fioną, która znowu wyglądała, jakby serio z nim walczyła. On w sumie też tak wyglądał, ale to przecież przedstawienie, trzeba to pokazać, jakby działo się ,,na serio''.

nie z wyboru#3

-Prostaku! Przysyła mnie nasz Pan, mam cię dostarczyć!
Ten głos, należący do Mochiko, ślicznej małej kruszynki z z rangi "wieśniaków", że tak to określę, tej samej co ja rangi wampirów przydupasów na posyłki nie cierpiał zwłoki. Ze względu na swoje małe prporcje i uroczego warkocza przy kruczoczarnej grzywce oraz tak samo ciemne, jedwabiste włosy klejące się do słodkiej buźki większość wampirów uważała ją za słabe dziecko nadające się na maskotkę. W rzeczywistości po spotkaniu z jej jednoręcznym mieczem wręcz klękasz przed nią przy następnym spotkaniu i błagasz o litość widząc jej strój płatnej zabójczyni i kwiaty we włosach, na uszach, na szyi i bóg wie jeszcze gdzie.
W każdym razie wyciągnęła mnie za kołnierz z domu Ryszarda, który pomachał nam z uśmiechem na pożegnanie i zamknął drzwi. Miałem już tę nieprzyjemność widzieć, jak miecz Mochiko rozcina delikwentów, więc, choć raczej nic by mi nie zrobiła, pobiegłem za nią w las.
- I znów nie masz ofiar, co? Wiesz, że ty znów zostaniesz ofiarą prostaku?
-Tak.... Las jest niebezpieczny o świcie.
-Miasto też.
Poczułem człowieka i proch. Szybko zaciągnąłem Machiko za drzewo. To myśliwy.. lub łowca.
Też musiała to poczuć, bo nie spytała o co chodzi; ostrożnie wyjrzała zza pnia i szybko się cofnęła przerażona.
-No co my tu mamy.. Mała rycerka.
Głos był głęboki i niski, z pewnością nie należał do tutyejszych myśliwych, nie było w nim grama przerażenia ani kpiny, tylko powaga.
Facet był rosły, tak mi się wydawało zerkając półokiem na jego cień. Nie zauważył mnie. Jeszcze. Słyszałem wyraźnie jego lekkie kroki kierujące się w naszą stronę i gorączkowo myślałem, jak wybrnąć z sytuacji.

nie zmieściło się, reszta niżej

"Krwawa miłość"
Miałam spotkanie łowców, jak co roku, zostają tam przydzielone zadania i misje. Szkolimy się tam także.
Byli tam też łowcy którzy zawsze wygrywali. Czasami myślę, że ich bogaci rodzice, przekupują mistrza, jest to bardzo prawdopodobne. Akurat musiałam usiąść obok nich, nie lubię ich, mam dość ich "wspaniałych" rzeczy o sobie. Rozkazują wszystkim przede wszystkim nowicjuszom. Z niecierpliwością czekałam na przydzielone mi zadanie. Ale to które dostałam nie było zbyt fajne. Miałam chronić dom bogatego człowieka, który nie lubi za bardzo obcych. Musiałam to wykonać choć bardzo nie chciałam.
Przyszłam pod wskazane miejsce, i pilnowałam by nic się nie stało. Cóż, było kilka leśnych zwierząt, ale nic poza tym.

Obudziłam się w zimnej komnacie, wszystko mnie bolało, mimo bólu wyszłam z niej i szłam w stronę miasta do łowców, którzy mieszkali w bogatym domu i tam przyjmowali rannych, byli najlepsi w fachu łapania wampirów, i przyszłam do nich z pomocą jak łapią tak dużo wampirów, byłam przekonana, że spadłam ze schodów i tak też im powiedziałam, kiedy tylko tam dotarłam. Z początku nie chcieli mnie przyjąć i szczerze mnie nie polubili, ale nareszcie zgodzili się i powiedzieli żebym poszła do ich mistrza Ohatau. Nie wiedziałam, że jest tam jakiś mistrz, ale się ich posłuchałam, ponieważ wyprowadzili by mnie za drzwi. Weszłam do komnaty której strzegli mężczyźni w zbrojach, powiedziałam im, że mistrz mnie wzywał. Wpuścili mnie, byli bardzo głupi, szybko dało się ich wykiwać. Witam mistrzu. Ukłoniłam się. Powiedział, że nie spodziewał się gości, i zapytał się jak tu weszłam, odpowiedziałam, że wmówiłam strażnikom, że mistrz mnie wzywa. Zeskanował mnie wzrokiem od góry do dołu, i wypowiedział te słowa:
- Widzę, że jesteś mądra na swój wiek.
- Dziękuje, mistrzu.
Opowiedziałam mu o tym jak spadłam ze schodów i szłam aż tutaj, żeby spotkać się z najlepszymi łowcami, ale nie miałam pojęcia, że jest tu taki ktoś jak sam mistrz.
Powiedział, że oni nie byli by nikim bez niego za to ja nadaję się do takiej pracy. Zaproponował mi pracę w obronie jego zamku, a ich stąd wyrzuci, na moje nieszczęście byli za drzwiami i słyszeli wszystko.
Gdy wychodziłam z komnaty zobaczyłam ich zdenerwowanych i stałam bez ruchu.
- Widzę, że chciałaś wyrzucić nas z fuchy młoda. Powiedziała dziewczyna.
- N-nie skądże. Cofnęłam się parę kroków dalej.
- No więc świetnie poradzimy sobie sami! Nie potrzebujemy tego starego dziadka.
Wyszli wściekli. Wykorzystałam czas i poszłam kupić słodycze, lecz na głównym placu obok zamku zobaczyłam jak dziewczynę zaatakował wampir i nie mogła się uwolnić, a jej partner leżał z rozbitą głową na chodniku. Ruszyłam z pomocą, wystrzeliłam kilka pocisków i trafiłam nimi w w wampira niestety on szybko zniknął w ciemnościach. Podeszłam do kobiety i zapytałam czy wszystko w porządku, odpowiedziała, że tak. Zadzwoniłam po karetkę i porozmawiałam chwilę z dziewczyną miała na imię Kyoto, a jej partner Minoru. Była wdzięczna, że im pomogłam. I szukałam wampirów. Ciekawiło mnie tylko, dlaczego mam ślady jakby po ugryzieniu.

''Krwisty świat'' cz.3
Cały czas rozmyślałam jak Arata stał się wampirem. Po tym jak uciekł, dostałam zlecenie bycia ochroną bogatego mężczyzny.Musiałam stać całą noc pod jego willą. Spostrzegłam, że nie tylko ja. Zobaczyłam jakiegoś mężczyznę i dziecko. Byli zdziwieni moim widokiem.Powiedziałam im, że właściciel tego domu zatrudnił mnie jako ochronę. Byli oburzeni, poszli do właściciela. Podsłuchałam ich rozmowę jak mówili, że są silni i kolejna ochrona nie jest potrzebna. Mężczyzna się wściekł i powiedział, że im więcej ludzi tym bezpieczniej.Zdradzili mi swe imiona. Dziewczynka miała na imię Keiko,a mężczyzna Kazuma. Od razu wiedziałam,że mnie nie lubią. Było spokojnie,skorzystałam z okazji i wyszłam do sklepu kupić coś do jedzenia.Zobaczyłam Keiko,tak samo jak ja chciała kupić przekąski. Po chwili pojawił się za nią wampir.Już chciał ją ugryźć,krzyknęłam do niej,aby się schyliła i w tym czasie wzięłam sztylet do ręki i zaatakowałam bestię.Chciała podziękować,jednak słabo jej to szło. Powiedziała,że jednak dobra jestem ale nie przydam się do ochrony, ponieważ właściciel ma już dwóch niepokonanych.Zgodziłam się z nią. Nie chciałam cały czas być ochroniarzem. Potrzebowałam trochę zarobić. Moim celem nie jest ochrona, a polowanie.Usłyszałam jak Keiko i Kazuma cieszą się, że odchodzę, a właściciel przeciwnie.Wróciłam do codziennych czynności czyli szukanie wampirów.

Black Shadows #3

;]

*Tymczasem w zamku*
- Braciszek Mieszko walczy na polanach z tymi nędznymi śmiertelnikami, muszę mu pomóc a co jeśli kona!?
- Panno Anielo, niech panienka natychmiast wraca do łóżka. Ma panienka wysoką gorączkę. Zrobi sobie pani krzywdę.
- Chce być wsparciem dla Braciszka Mieszka!
Zamajaczyła młoda wampirka.
- Bardziej pani pomorze jeśli panienka zostanie w zamku.
-Ale!..
- ...Pan Mieszko potrzebuje wsparcia duchowego!!
* wymyślił naprędce*

,,Gdy potwory atakują'' cz.3
Następnego dnia Machiko odwiedziła swoją rodzinę (była już dorosła, a jej siostra mieszkała z rodzicami, ponieważ miała 12 lat). Gdy przyjechała zjadła obiad z rodziną, bawiła się z siostrą i rozmawiała o tym jak to jest być łowcą wampirów.
- Kiedy dorosnę, też będę łowcą wampirów! - mówiła Akane
Wieczorem siostry postanowiły zrobić mały żart swojemu tacie. Machiko dała nóż Akane, a ona miała przestraszyć tatę. Akurat siedział na fotelu i polerował strzelbę. Było to jego jedno z ulubionych zajęć wieczornych.
- STOP WAMPIRZEEEEE! - zakrzyczała Akane, a tata się zerwał z fotela
- Aaaaaaa! - zakrzyczał przestraszony tata
- Tato! Spokojnie, to tylko ja i Machiko! Hihihihi
- Uff....już myślałem, że ktoś mnie z wampirem pomylił!
- Spokojnie tato, to tylko był mały żart. Heh - Machiko, Akane i tata poszli do kuchni zjeść kolację

krwawe łowy cz3
ćwiczyła szermierke ze swoim opiekunem. nie chciała nic mowic o nieudanej akcji z wampirem. straciła broń i nawet go nie drasnęła...czuła wstyd ze dała sie sprowokowac....
-co jest? skup sie troche. nigdy ci tak zle nie szło.
-ehh przepraszam po prostu ostatnio miałam sporo akcji i jestem troche przemeczona...
-oh...to moze odpuscimy dzisiaj trening?
-nie ma mowy!
-haha... zawsze byłaś ambitna...rodzice byliby z ciebe dumni
uśmiechneła sie smutno na myśl o rodzicach...zawsze byli ze soba blisko...gdyby nie wampiry...
-uważaj!!-krzyknęła i odepchnęła opiekuna na bok.
-o prosze refleks masz dobry
-znowu sie spotykamy...nie nudzi ci sie to??
-ani troche -spojrzał na nią i o dziwo sie uśmiechnął zadziornie
kassie i jej opiekun staneli w pozycjach obronnych.
-co za miłe powitanie...ja tu w interesach
-interesach??
-taaa cholernie chce mi sie pic...a tamte knypki mają serio słabą krew i są zbyt łatwymi ofiarami a en twój cały szef jest ciekawym kąskiem
-mama nie uczyła zeby nie bawic sie jedzeniem?
-przynajmniej ją mam-spojrzał z wyższoscią na nią...widział jak posmutniała
walczyła aby sie nie rozpłakac. żuciła sie na niego ze złością...nie przemyślała tego... Wampir ją złapał i unieruchomił.
-zostaw ją!
-widze ze mozemy sie targować
-prosze weź mnie a ją zostaw-nie udało mu sie ukryć rozpaczy
-nie! jemu o to chodzi gra ci na emocjach...
-mądra jesteś...to dobrze...układ jest taki albo biore ciebie i twoją całą krew i ją puszczam wolno albo biore sobie ją...wybór należy do was
-weź mnie
-nie! zginiesz rozumiesz to?!
-ale
-spokojnie nie zabije jej...coś czuje ze zapewni mi mnustwo rozrywki
-ehhh...pójde z nim
-ale
-zadnych ale! to moja decyzja!-krzykneła
zapadła chwila ciszy. wampir sie usmiechnął i wskazał jej kierunek.
-panie przodem
odwróciła sie jeszcze by ostatni raaz na niego spojrzeć...na człowieka który ją wychował...bywała nieznośna i zbyt dociekliwa a nawet meczaca ale kochał ja jak własną córke... Czuła sie źle widzać łzy na jego policzkach...człowiek w którym zawsze miała oparcie płakał... usmiechneła sie jakby mowiła "nie martw sie bedzie dobrze"...teraz to ona musiała go wesprzeć

Ja i mój wujek

"Julka zostaje Łowcą Wampirów #3"

Tym czasem moja OC'ka ćwiczyła walkę ze swoim kuzynem. W sumie nic wartego uwagi XD

Ta część nie pasowała mi do historii, więc zamiast tego jest mała Marie ćwicząca ze swoim ojcem :3
Why I met you #3

"Życie jest dziwne"
Alex wyszedł z lochów ,zaraz za nim była Marley ,która miała wrażenie ,iż młodsza siostra "porywacza"chce ją zabić wzrokiem ..
-To jest główna część zamku ,tu odbywają się bale i innego rodzaju uroczystości..-Powiedział młody wampir
-A ja nadal się na nic nie zgodziłam-szeptała pod nosem śmiertelniczka
-Alex ja idę na górę pobawić się z Maxem -powiedziawszy w to Xel (tak będę ją najczęściej zapisywać)zamieniła się w nietoperza i odlciała od nich..
-Dobrze ,a więc kontynuujmy ..
-No dobrze...
-Wreszcie nie pyskujesz....Widzę ,że zaczynasz się czegoś uczyć-powiedział z dumą w głosie
-Chyba twoja nauka opiera się na brutalności ...Będe miała ślad po ugryzieniu ?!
-Owszem
-Nienawidzę Cię
-Może nie tak ostro co ?
-Bo co mi zrobisz?! Możesz mnie zabić proszę ,nie ma problemu
-Aż tak tego chcesz ?
-Jak niczego innego ,w tym momencie...
-A więc chodźmy dalej...
-Ale ?
-No idź wreszcie !-powiedział już zdenerwowany Alex
-Dobrze dobrze...
Jakieś 3 godziny później :
-A tu jest mój pokój ...Jeśli będziesz czegoś potrzebować po prostu mów
-Dobrze Alexie ......-powiedziawszy to była z siebie dumna...Nareszcie zapamiętała jego imię
-Dobrze to ja pójdę zob....-nagle Marley przerwała mu zdanie
-A gdzie mój pokój ?
-Jak to gdzie ? Będziesz dzielić go ze mną ..
-CO?! Była mowa ,że dostanę swój pokój ....A nie z tobą ...Nie uważasz ,że to dziwne ,iż obca osoba ma przebywać z twoją osobą ...Bardzo dużo część czasu ..Każdego dnia..
-A niby czemu ? To nic dziwnego...Poza tym wiem o tobie prawie wszystko..
-A jak niby będziemy sie przebierać ?! O ile dobrze wiem jedyną łazienką jaką macie jest ta na 1 pietrze ,a my jesteśmy na 3! Wiem ,że wy nie potrzebujecie jej tak często ,ale jak muszę ją mieć !
-To nie problem...Przebierać się możesz przy mnie ,a ja przy tobie ...Natomiast jeśli chodzi o fizjologię ....W pokoju i tak będziemy przebywać jedynie podczas nocy...Ewentualnie jak będziesz nieposłuszna ..
-Co powiedziałeś właśnie?
-"Nieposłuszna" ?
-TAK !
-Chyba będzie to cos normalnego w twoim przypadku..
-Ja z tobą nie wytrzymam..
-Zobaczymy-powiedziawszy to wziął jej dłoń po czym ja pocałował
-Co...-powiedziałą Marley zaczerwieniając się
-Dobrze królewno idź znaleźć coś dla siebie do ubrania ...Idziemy poćwiczyć twoją waklę ...Po technikę masz badziewną ..
-Skąd to niby wiesz ?!
-Czy przypadkiem nie próbowałaś mnie zabić ?
-Emm..Dobra już idę
Gdy Marley wyszła z pokoju Alex otworzył okno i patrzy się w drzewo ,które stało przed nim (oknem)
...

Spojrzałam za siebie. "O nie znowu człowiek. Człowiek który znuw próbuje dostać się do zamku. Dlaczego oni nie mogą zrozumieć że tu czeka ich śmierć? Przynajmiej wypije trochę krwi." Takie myśli zawsze mnie otaczały kiedy ich widziałam. Byłam w tedy na straży gdy Sophi robiła za służącą no cuż była moja kolej. Podeszłam do człowieka i wyciągnełam miecz. Niestety okazał to się łowca. Wiedziałam że wygram tą walkę ale oni są dosyć wkurzający. Przynajmniej tamtej nocy się nienudziłam.
[wampirzyca 11]

Nagle usłyszała strzał, a Ethan upadł na ziemię. Przez chwilę zawahała się, czy ma go tak zostawić, gdy usłyszała krzyk:
-Uciekaj, jeśli ci życie miłe. To jedyny rodzaj naboi, który na niego podziała, ale nie wystarczy by go zabić, więc nie mamy zbyt dużo czau.
Zobaczyła przed sobą jakiegoś mężczyznę i kilkunastoletnią dziewczynę, którzy mieli ze sobą broń. Kompletnie ją sparaliżowało, więc pociągnęli ją za rękę i zaczęli biec. Gdy byli już daleko, przystanęli na chwilę.
-Kim wy jesteście? - zapytała.
-Mam na imię Megan, a to jest Archie. Jesteśmy łowcami wampirów.
-Wampirów? Czyli one naprawdę istnieją?
-Właśnie miałaś z jednym do czynienia. To zwykłe potwory.
-Czyli Ethan... - szepnęła.
-A ty się nie przedstawisz?
-No tak, przepraszam. Jestem Chloe, dziękuję za pomoc.

Część 3

CZĘŚĆ 3

To moje... Jak się podoba, zostaw ocenkę ;3

ok?

Ja kontra mój kolega

Wampirzy świat #3