Dziewczyna upiór

Hanako-san - dziewczynka z japońskiej legendy miejskiej

Grell ♥

fnaf

ekstra ubieranka

"No colors anymore! I want them to turn black!"

=)

ekstra

Moja ^^

Kto to jest?

Taki upiór to mógłby mnie nawiedzać <3

Pewnej nocy 25 września pewna grupa nastolatków stała na chodniku nieznanej im ulicy.

- Brawo Stefan! Teraz się zgubiliśmy... - Powiedziała oburzona Jula. Stefan milczał. Ela nagle zaczęła piszczeć. Oczy powoli robiły się czarne. Skóra cała robiła się czarna. Wszystko w pewnym momencie stało się czarne. Wszyscy zaczęli krzyczeć. Grupa nastolatków która liczyła tylko sześć osób, bała się co stanie się z nimi. Gdy wszyscy ucichli zauważyli, że stoją blisko jakiegoś ogromnego budynku.
- Kiedy przestaniemy panikować?! Może w tym budynku ktoś jest i może nam pomóc odnaleźć drogę. I tak Ela... A tak w ogóle co się stało z Elą? - Odezwała się Paulina.
- Kiedyś czytałam, że istnieją duchy które mogą zawładnąć ludźmi. - Powiedziała Sabrina
- Ta jasne, duchy nie istnieją. - Zaśmiał się Wojtek.
- Idziemy do tego budynku czy nie? - Zniecierpliwiła się Paulina.
- Idziemy... - Powiedziała niepewnie grupa nastolatków. Gdy stali przed drzwiami okazało się, że drzwi same się otworzyły. Nastolatkowie weszli do środka. Wtedy drzwi zatrzasnęły się hukiem. Wszyscy zauważyli schody, drzwi z numerami i drzwia z napisem "Pokój nauczycielski".
- Jesteśmy w szkole?! Chyba o tej porze nikt nie powinien być w budynku, a przecież drzwi same się otworzyły. Jak to możliwe? - Zdziwiła się Julia. Nagle Wojtek zauważył obraz z zakrawioną dziewczynką.
- Patrzcie! To troche straszne... - Wojtek wskazał na obraz. Wojtek powoli zbliżał się do obrazu i go dotknął. Nagle obraz wciągnął Wojtka do obrazu, a wtedy wszyscy usłyszeli cichy śmiech.
- No to teraz jest nas mało. Tylko cztery osoby w nawiedzonej szkole?! - Bąknął Stefan.
- Widzieliście? - Nagle krzyknęła Paulina.
- Co?
- Ducha... - Powiedziała niepewnie Paulina.
- To ty widzisz duchy?! - Wrzasnął Wojtek.
- Przecież duchy nie istnieją! - Powiedziała prawie płacząc Sabrina.
- Czy aby napewno? - Rozległ się straszny głos. Wszyscy nagle zaniemówli. Można było usłyszeć śmiechy, krzyki i piski.
- Chyba duchy jednak istnieją... - Powiedziała poważnie Paulina. Nagle Wojtek zaczął się dusić. Robił się cały czarny.

Siódemka nastolatków siedziała w kręgu. Na samym środku stała świeczka o zapachu imbiru, a w okół niej wymalowanych kredą pięć symboli alchemicznych.
- I myślisz, że to podziała? - zapytał Hisato.
- Oczywiście - odparła Tsuki. To ona wymyśliła, że aby urozmaicić nockę będą przywoływać duchy. Jako jedyna wierzyła w zjawiska paranormalne i postanowiła zarazić swoimi zainteresowaniami przyjaciół.
- Jakoś nadal w to nie wierzę... - Hisato nadal nie był przekonany.
- Cykasz się? - Taro jak zwykle szukał zaczepki.
- Skąd! - żachną się tamten.
- Tak w ogóle o co chodzi z tą Kyofu? - zaciekawiła się Miyoko.
- Ach tak! Słuchajcie...
Kyofu była zwykłą dziewczyną do czasu aż poznała Nuko. Chłopak z niego był śliczny, czarujący i zajmujący. Byli śliczną parą, lecz Kyofu zauważyła, że Nuko zachowuje się bardzo dziwnie. Ma dziwne, a nawet straszne przyzwyczajenia. Za czą znikać na całe dnie, a w dziewczynie narastał niepokój. Potem także zdenerwowanie. Kiedy zaczęła się go czepiać ten nie słuchał i znęcał się nad nią w nad wyraz okrutny sposób. Kyofu była tak zastraszona, że nie śmiała nikogo o tym informować. W końcu umęczył ją i zabił. Ona zaś postanowiła się na nim zemścić. Teraz każdy kto jej przeszkodzi w planowaniu zemsty umrze...
- To po co ją przywołujemy? - zapytała Yuri.
- Ja się z nią dogadam... chyba... Pamiętacie formułę?
Wszyscy kiwnęli głowami.
- Pani Strachu, przybądź tu, przerwij plany i obdarza nas swoim bólem.
Przez chwile wszyscy milczeli.
- I co?
- Nic. Nic się nie stało! Mówiłem, miałem ra...!
- Jesteś tego pewien... - rozległ się lodowaty głos niosąc się echem po całym domu.

Kto zgadnie kto to dostanie kolaż z kim chce (oprócz Violetty, sorki ale ja jej nienawidzę)
P.S.
Ze zgadnięciem zdjęcia 3 może być problem, ponieważ nie było dobrego stroju, podpowiedź: jest z creepypasty (tak jak wszystkie) i ma na imię Jill

Moja ^-^

to ja

Część 1
W pewnym małym miasteczku jest stary opuszczony budynek, który stoi już od czasów wojny secesyjnej. jest ogromny. To stary szpital, w którym przyjmowali rannych żołnierzy biorących udział w wojnie. Bardzo dużo pacjentów umierało na żółtaczkę. A, że lecznictwo w tamtych czasach było bardzo słabe to zamykali zarażonych w klatach, które mieściły się w piwnicach. Robili tak żeby nie zarazić innych pacjentów, lekarzy czy pielęgniarek. Teraz ci co umarli na żółtaczkę, straszą ludzi przychodzących zwiedzić to miejsce. Każdy kto tam wchodził już nigdy nie wracał. Mieszkańcy chcieli spalić budynek, ale gdy ogień się gasił za każdym razem, stary szpital nadal stał. To było dziwne, ale i jednocześnie straszne. "Jak może on nadal stać?" Takie myśli przychodziły do głowy wszystkim mieszkańcom miasteczka.
C.D.N.

Ludzie w miasteczku się zastanawiają dlaczego? I kiedy ona da im spokój?

Wymyślcie historię :)

Zrobiłam też taką. Kto wymyśli do niej straszną historyjkę?

P.S.: Trochę przerobiłam obrazek. Fajnie, straszna jest?

To jest zjawa kobiety, która umarła w szpitalu psychiatrycznym. Wszyscy nazywali ją Zjawą, bo zawsze pojawiała się jak duch. A jej spojrzenie odstraszało ludzi od niej, więc nazywali ją Zjawą, ale tak na prawdę miała inaczej na imię. Reiko to było jej imię, ale ona go nie lubiła, może dlatego, że w tłumaczeniu oznaczało "Zero", czyli "Nic". Rodzice ją nie kochali, a rodzeństwa nie miała. Wreszcie zaczęła wariować. Nikt nie wiedział dlaczego. Rodzice bez wahania zamknęli ją w psychiatryku. Tam też wszystkich odstraszała. Po kilku latach zaczęła zabijać. Pierw pacjentów, a następnie pielęgniarki i lekarzy, a nawet sprzątaczki i woźnych. Nikt nie chciał przez nią tam pracować. Wreszcie burmistrz zamkną ten szpital psychiatryczny, a ją skazali na śmierć. Wszyscy się bali podejść do niej, więc podpalili cały szpital. Kiedyś nazywali ją Zjawą, a teraz sama się nią stała. Nie cały szpital spłonął. Nie, które pokoje i ściany do dzisiaj stoją, a ta kobieta pojawia się tam każdej sobotniej nocy i straszy wszystkich przechodniów. Strach tam się pojawiać!

Przed i po

To moja!

Mimi zmarła dawno temu, ale ona nie przeszła na druga stronę, tylko nawiedza stary opuszczony budynek szkoły. Dlaczego? To proste, bo została tam zabita w bardzo straszny sposób. Ach strach o tym mówić! Teraz straszy wszystkich, którzy odwiedzają to straszne i nawiedzone miejsce. A była taką miłą i grzeczną osoba za życia, a teraz nawiedza stary budynek szkoły.

Czekam na oceny i opinie!

nie wiem co to :'D

Może nie podobne ale wie ktoś kto to ? :D powiem tylko tyle że z creepypasta ;) Pozdrawiam :D

HISTORIA Dominiki
jeśli chcecie następną część to piszcie
Dawno...dawno temu w domu mieszkała Z siostrą i mamą Dominika kiedyś uciekła z domu babci biegła dla zabawy aż wpadła w las powiedziała do siebie aa nie zgubie się i wbiegła dalej dziewczyna zgubiła się nie znalazła nigdy domu policja ją namierzyła po 5-6 latach dziewczyna leżała zamordowana w lesie obiecała sobie że znajdzie mordercę i go zabije nie widziała jednak kto to więć każdego człowieka który wchodził do lasu zamordowała NASTĘPNA CZĘŚC JAK BĘDZIE CHOCIAŻ JEDNO POLUBIENIE

Jezus, te gigantyczne historie xD

31 pazdziernika czyli w Halloween Marcelina z dwoma przyjaciolkami : Julka i Natalia poszla do lasu . Chciały sie przekonac ktora dluzej przetrwa podyt 3-godzinny w tajemniczym i mrocznym lesie . Julka bala sie ciemnosci , Natalia miala alergie na pylki traw a Marcelina niczego sie nie bala i nie miala na nic alergii. Dziewczyny szly lasem az po pol godzinie dziewczyny odkryly wielki przerazajacy stojacy w ruinach dom . Marcelina zmuszala przyjaciolki aby weszly z nia do tego domu . Dziewczyny sie wachaly ale weszly za Marcelina . Dom mial 3 pietra i mnostwo pomieszczen , kazde bylo inne . Julka i Natalka trzymajac sie za rece szly za Marcelina wedrujac po podlodze calej we krwi . Kazde pomieszczenie prowadzilo na dlugi korytarz obwieszony zamazanymi krwia obrazami . Dziewczyny zajrzaly do pierwszego od drzwi wejsciowych pomieszczenia a w drzwiach stal trup mezczyzny caly we krwi i ranach nie mial lewego oka i 2 palcow u prawej reki. Natalka uciekla w krzyku do drzwi wejsciowych i pobiegla jak najdalej od tego domu . Julka chciala biec za nia ale Marcelina ja zlapala za reke i nie puszczala . Julka wyrywala sie Marcelinie ale ona zdazala ja zlapac . Trup ze zdziwieniem patrzyl na dziewczyny a pozniej stwierdzil ze jest nie potrzebny dziewczyna wiec wyskoczyl przez okno i uciekl w las . Gdy dziewczyny zobaczyly ze trupa juz nie ma w drzwiach poszly dalej . Po okolo 100 metrach dziewczyny zobaczyly kolejne drzwi i Marcelina z ciekawoscia weszla do pokoju a Julka z niepokojem za nia . Na srodku pokoju znajdowaly sie stolik do kawy 3 krzesla i zastawa do herbaty . Nic oprocz tych mebli nie bylo w pokoju , tylko nastepne drzwi a za nimi mala kuchnia . Marcelina zajrzala do kuchni a przy zlewie stala cala we krwi kobieta z dziura w glowie , podala Marcelinie reke a ona z wzajemnoscia . Gdy Marcelina chciala puscic reke wtedy z reki kobiety poszedl czarny dym . Dziewczyna probowala uciec kobiecie ale jej trampki byly przyklejone do podlogi . Dziewczyna zaczela w szybkim tempie zamieniac sie w demona i nie wyrywlala sie juz kobiecie . Jej oczy staly sie cale czarne i okragle , z czola dziewczyny splywala krew, jej wlosy zmienily kolor na czarny z dodatkiem czerwonego . Usta i zeby Marceliny staly sie przerazajacym usmiechem . Miala poszarpane spodnie . Gdy przemiana zostala zakonczona kobieta puscila Marceliny reke a dziewczyna padla na ziemie nie przytomna . Kobieta zniknela jak duch i juz sie nie pojawila. Cale zdarzenie widziala przerazona Julka , podbiegla do przyjaciolki i usiadla kolo niej . Po 10 minutach Marcelina sie obudzila w ciele demona , Julka byla przerazona wygladem przyjaciolki , ale Marcelina powiedziala ze nadal jest soba . Dziewczyny sie przytulily az po pewnym czasie nastala kolejna przemiana w demona ale tym razem Julki . Obie dziewczyny demony zostaly w przerazajacym domu i po kilku minutach dom zniknal bez sladu . Juz nigdy nikt nie odnalazl Marceliny i Julki .
Jak sie podobala opowiesc ? licze na strzalki w gore :}

Kto zgadnie jak ma na imię ta dziewczyna?

Moja :x

ZROBIĘ KOMIKS jeśli ktoś będzie czytał,piszcie.

Fajna tylko że nie w moim stylu :)

Biegła długo, przez parę godzin, aż zapadła noc. Przestraszona, usłyszała wycie niedaleko siebie. Wkrótce po tym, za nią i po jej bokach wyskoczyło całe stado wilków. Które zatrzymały ją przy skalnej ścianie. Alfa wybiegł na przód do przerażonej na śmierć wampirzycy. Obwąchał ją, po czy usiadł na tylnych nogach i zawył. Reszta stada odpowiedziała tym samym i... zaczęli się zmieniać. Z pysków wyłoniły się twarze, z łap ręce i stopy. Alfa okazała się być piękną kobietą, parę lat od niej starszą. Oznajmiła jej, że widziała co się stało, począwszy od felernego spotkania i zaproponowała jej dołączenie do stada, gdzie nauczyła by się życia w nowym dla niej świecie magii. Warunkiem jednak była kolejna, bolesna przemiana... Po paru minutach rozmyślań zgodziła się. Wtedy podeszła do niej alfa i ugryzła ją, a po niej wszystkie wilkołaki ze stada. Przemiana trwała aż dwie noce. Piekielne noce, podczas których myślała, że umrze. Czuła jak całe jej ciało się rozciąga, kości pękają i zrastają na nowo, mięśnie rozrywają, narządy kurczą i rozciągają. Wreszcie, gdy ból minął, mogła wstać i przyjrzeć się kolejnej postaci. Skóra zrobiła się złota, włosy brązowe. I mogła zmieniać się wilczycę. Wędrowała ze stadem pół roku, podczas którego nauczyli jej wszystkiego co umieli, a sama pomału wzrastała w hierarchii stada, przestając być omegą, za to zajmując miejsce tuż po alfie. Została betą i najlepszą przyjaciółką alfy. Jednak jej szczęście nie trwało długo. Zaledwie tydzień po zyskaniu nowego miejsca, stado zostało zaatakowane przez kłusowników.

Ostrzegam, będzie długo ;).

Pewnej mroźnej, zimowej nocy roku 1745 przyszło na świat dziecko. Wątłe i słabe, nikt nie dawał mu żadnych szans na przeżycie. Jakby na przekór, przeżyło. A mało tego, wyrosło na dość piękną pannę. Mając lat szesnaście zaledwie, zakochała się w dwa lata starszym chłopaku, z wzajemnością. Jednak ona była szlachcianką, a on wywodził się z plebsu. Rodzice zakazali się jej z nim spotykać. Zrozpaczona, zamknęła się w pokoju, żeby płakać. A przynajmniej tak myśleli wszyscy domownicy. Naprawdę udawała tylko płacz, kiedy ktoś zbliżał się do drzwi i naciskał klamkę zamkniętych na klucz drzwi. Skręcała linę z podartego prześcieradła, czekając na północ. Gdy tylko nadeszła, wyrzuciła linę za okno, po której zjechała i pobiegła na miejsce spotkania. Umówiła się bowiem z ukochanym, że jeśli jej rodzice nie pobłogosławią ich związku, czego słusznie się spodziewali, uciekną razem do pobliskiego miasta, gdzie ksiądz, przekupiony złotem, które zabrała z domu, udzieli im ślubu i już nikt nie będzie mógł ich rozdzielić. Jednak okazało się, że chłopak cały czas kłamał... Gdy tylko zbliżyła się do miejsca spotkania rzucił się na nią, przewracając i usiadł jej na brzuchu, by mu nie uciekła. Rozbawionym szeptem oznajmił, że nigdy jeszcze nie spotkał głupszej ludzkiej kobiety, po czym... ugryzł ją w szyję. Okazał się być wampirem. Wypił jej całą krew, przyglądając się z szyderczym uśmieszkiem jak uchodzi z niej życie. Gdy wszystkie krople czerwonej cieczy trafiły do jego żołądka, wstał, zabrał jej sakiewkę, kopnął z pogardą ciało i odszedł, śmiejąc się z głupoty śmiertelniczki. Sam jednak dużo mądrzejszy nie był. Nie wiedział, że wysuszone ciało pozostawione podczas pełni samo zamieni się w wampira. Rano obudziła się, z płaczem przypominając sobie sytuację z poprzedniej nocy i z przerażeniem odkrywając nową postać. Skóra, dotychczas biała, godna szlachcianki, stała się szara, z wystającymi czarnymi żyłkami, kły wydłużyły, paznokcie zrobiły czarne. Ogarniającą ją falę strachu przerwał wspaniały zapach, jakby wyprawiano ucztę. Pobiegła z nadludzką szybkością w jego kierunku. Po chwili ujrzała piknik. Dwoje dorosłych, pewnie rodziców, i ośmioro rozbrykanych dzieciaków. Zanim zdążyła pomyśleć, jej ciało ruszyło i wbiło kły w szyję najmniejszego dzieciaka. Mimo płaczu i krzyków umysłu, ciało słuchało tylko jednego. Głodu krwi. Zabiła i wysuszyła całą dziesiątkę. Po czym przerażona uciekła.

Kontynuacja niżej, jakoś tak wyszło :G

Dawno temu, podczas jednej z długich, mroźnych zimowych nocy roku 1745 przyszło na świat dziecko. Blade i wątłe, nikt nie dawał mu żadnych szans na przeżycie. Jakby na przekór wszystkim, którym w nie nie wierzyli, udało mu się wyrosnąć na wręcz piękne dziewczę. Mając lat szesnaście zaledwie, zakochała się w dwa lata starszym chłopcu, z wzajemnością. Jednak sama była szlachcianką, a chłopak wywodził się z plebsu, więc jej rodzice zakazali jej się z nim spotykać. Nieszczęśliwa zamknęła się w pokoju by płakać nad zakazem. A przynajmniej tak myślał każdy mieszkaniec domu. Naprawdę tylko udawała, że płacze, gdy ktoś podchodził do pokoju i łapał za klamkę zamkniętych drzwi, skręcając linę z podartego prześcieradła. Z niecierpliwością oczekiwała na północ, a kiedy wybiła, szybko wyrzuciła linę przez okno, zjechała po niej na ziemię i czym prędzej popędziła na miejsce spotkania. Umówiła się bowiem z ukochanym, że niezależnie od decyzji jej rodziców, a obydwoje słusznie spodziewali się odmowy, spotkają się w nocy i uciekną do jakiegoś miasta, gdzie przekupiony złotem, które wyniosła z domu, ksiądz udzieli im ślubu i już nikt nie będzie mógł ich rozdzielić. Jak się okazało, chłopak od początku kłamał... Gdy tylko zbliżyła się do miejsca spotkania, rzucił się na nią, przewracając na ziemię i siadając jej na brzuchu, by mu nie uciekła. Rozbawionym szeptem oznajmił jej, że nigdy jeszcze nie spotkał tak głupiej ludzkiej kobiety po czym ugryzł ją w szyję. Chłopak okazał się być wampirem. Wyssał z niej całą krew, z szyderczym uśmieszkiem patrząc, jak uchodzi z niej życie. Gdy już cała ciepła ciecz została wypita, wstał, zabrał jej sakiewkę, na pożegnanie kopnął trupa i odszedł, śmiejąc się z głupoty śmiertelniczki. Sam jednak nie był aż taki mądry. Nie wiedział, że wysączone ciało zostawione podczas pełni samo zamieni się w wampira. Nad ranem dziewczyna się obudziła. Z płaczem przypomniała sobie, co zaszło tutaj poprzedniej nocy i odkryła, że jej dotychczas biała, jak przystało na szlachciankę, skóra zrobiła się szara, z widocznymi czarnymi żyłkami, kły wydłużyły. Podczas gdy tak oglądała swoją nową postać, poczuła wspaniały zapach, jakby gdzieś niedaleko wyprawiano ucztę. Pobiegła tam czym prędzej, po paru minutach ujrzawszy piknik dziecięcy. Zaledwie dwójka dorosłych, zapewne rodziców i ośmioro rozbrykanych dzieciaków, posilali się na dużym kocu w kratę. Zanim zdążyła pomyśleć, jej ciało ruszyło jak wystrzelone z armaty, podbiegło do najmniejszego dziecka i wbiło mu kły w szyję. W myślach krzyczała, płakała, ale głód krwi okazał się silniejszy. W ogóle nie panowała nad swoim ciałem, które pragnęło jednego. Zamordowała i wysuszyła do ostatniej kropli całą dziesiątkę. Gdy wreszcie odzyskała władzę nad kończynami, uciekła.

Kto wie? :D Pozdrawiam

Moje ;)

imię:Laura
Dawno,dawno temu żuła sobie dziewczyna o imieniu Laura miała przezwisko ,,Laleczka Czaki" bo wierzyła w wszystko co jest,straszne i nie istnieje.
Pewnego razu Laura siedziała przy kominku w salonie i czytała książkę o Hello Kitty i nagle ktoś zapukał do drzwi (była 21 w nocy).
Laura otworzyła i nikogo nie było,tylko leżała stara,pokrwawiona szuflada.Laura pomyślała ,,pewnie śmierć po mnie przyszła".I nagle szuflada ją wciągneła.Krsyczała jak najmocniej ale nikt jej nie usłyszał.poczuła jakieś cziwne mrowienie w nogach,i wdała sobie sprawe że nie ma nóg a nadal żyje.
wyrzuciło ją do jakiegosz dziwnego pokoju.
Od tej pory Laura lata po starym pokoju a jej dom został przez nią nawiedzony.

I jak,fajna historyjka?

Moje
Imię: Anna
Pewnego dnia odbył się biwak. Klasa licząca 20 osób pojechała nad jezioro. Ania jako jedyna nie umiała pływać. Nikt o tym nie wiedział, nawet jej najlepsza przyjaciółka. Uczniowie zorganizowali wyścigi kajakarskie. Każdy w nich uczestniczył. 20 kajaków i 20 osób. Każdy mógł liczyć tylko na siebie. Pogoda nie zapowiadała się ciekawie, ale mimo to popłynęli. Zaczął padać deszcz, grzmiało, błyskało i wiało. Mimo wielu wywrotek znaleźli się i zwycięscy wyścigu. Gdy już dotarli na brzeg to schowali się do namiotów. Jeden namiot stał pusty. Nikt nie zauważył zniknięcia Ani. Dopiero następnego ranka znaleziono jej ciało nad brzegiem. Ania nie była już taka. Nie miała oczu i była cała zakrwawiona. Uczniowie wezwali policje i pogotowie. Ania znalazła się w kostnicy. Obudziwszy się była zła. Chwyciła noże i zabiła każdego, kto był w budynku. Po kilku latach tylko ona została w kostnicy Nikt już tam nie przychodził. Albowiem kto tam wszedł już nie wyszedł żywy.